Τι συμβαίνει τελικά μεταξύ των συντρόφων στο σπίτι και τι σχέση έχουν τα στερεότυπα με αυτό;

Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια η γυναίκα έχει αποκτήσει πολλαπλούς ρόλους. Είναι σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, κόρη. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον άνδρα. Παρόλο λοιπόν που εξελισσόμαστε σαν κοινωνία και μεταβάλλονται οι ρόλοι, εντούτοις κουβαλάμε τα στερεότυπα, τις πατροπαράδοτες αντιλήψεις που χρόνια επιβιώνουν και ευδοκιμούν στα ελληνικά σπίτια.

Η γυναίκα λοιπόν αν και εργαζόμενη έρχεται σε μία εσωτερική σύγκρουση, μία πάλη μεταξύ της νέας φύσης και της παραδοσιακής νοικοκυράς.

Έτσι λοιπόν, άθελά της οικειοποιείται έναν ακόμη ρόλο ο οποίος της προσθέτει βάρος και της προκαλεί κούραση και εκνευρισμό στην καθημερινότητά της. Κάπου εκεί βρίσκεται και ο άντρας εργαζόμενος ή μη. Στην δεύτερη περίπτωση αισθάνεται κόντρα στον παραδοσιακό του ρόλο. Δεν είναι εκείνος που φέρνει τα χρήματα στην οικογένεια άρα δεν είναι ο φροντιστής. Και σε αυτό το σημείο βιώνει απογοήτευση, προσωπική ήττα. Γιατί έτσι έχουμε μάθει. Έτσι μεγαλώσαμε. Με αυτά τα πρότυπα. Και πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με αυτά.

Ας επιστρέψουμε όμως στα θέματα του σπιτιού και τις δουλειές του. Πολλές φορές οι γυναίκες παραπονιούνται ότι οι άνδρες δεν βοηθούν στις δουλειές, τα κάνουν όλα μόνες τους, κουράζονται, αγανακτούν και μετά θυμώνουν. Στην πραγματικότητα, ναι, ίσως κάποιοι άντρες δεν βοηθούν αλλά αυτό συμβαίνει επειδή οι γυναίκες παλεύοντας με το στερεότυπο της παραδοσιακής νοικοκυράς δεν αφήνουν χώρο στους συντρόφους τους.

Έτσι λοιπόν οι άντρες έχοντας το δικό τους παραδοσιακό στερεότυπο επαναπαύονται και μπαίνουν στο ρόλο τους όπως και παλαιότερα.

Πώς λοιπόν μπορεί να αλλάξει αυτή η πατροπαράδοτη κατάσταση; Καταρχάς η γυναίκα οφείλει να απαντήσει σε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα ζωτικής σημασίας.
Πως θέλω να είμαι;
Δεν πειράζει όταν όλα δεν είναι τέλεια. Δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια.

Πέρα όμως από τη νέα σκέψη, οι γυναίκες, εργαζόμενες, μητέρες σύζυγοι, μπορούν να αφήσουν χώρο στους συντρόφους και να κάνουν μία ανακατάταξη στο σπιτικό τους. Ζουν μαζί. Το επέλεξαν αυτό και οφείλουν να σέβονται τις ανάγκες και επιθυμίες τους. Πρώτα λοιπόν θα βοηθήσει να αποδεχτούν ότι χρειάζονται το χώρο και το χρόνο τους στο σπιτικό τους και έπειτα να μοιραστούν το βάρος του.

Έχοντας στο μυαλό ότι είμαστε ίσοι και δεν αφήνουμε τους ρόλους μας να μας «καταπιούν» χτίζουμε μία αρμονική σχέση, μία σχέση αμοιβαίου σεβασμού, αλληλοκατανόησης και συντηρούμε αυτό τον δεσμό με αγάπη, ενσυναίσθηση και συνεργασία.